Optische vezels zijn strengen van superzuiver flexibel glas die worden gebruikt in telecommunicatie en ze kunnen zo dun zijn als mensenhaar. Deze dunne strengen geleiden digitale signalen in de vorm van licht. Een tweelaagse plastic coating rond elke vezel zorgt ervoor dat ze het licht terugkaatsen naar de kern en het zonder veel verlies naar voren bewegen. Een aantal van dergelijke vezels is specifiek in bundels gerangschikt om bepaalde functies uit te voeren en een dergelijke bundel staat bekend als een optische kabel. Een kabel wordt weer gebufferd met een laatste buitenlaag voor extra bescherming tegen vocht en andere schadelijke stoffen. Internet zakelijk
Glasvezelcommunicatie verloopt via twee hoofdtypen glasvezelkabels. Laserlichten bewegen door single-mode glasvezelkabels om signalen te verzenden en in multi-mode kabels doen LED’s of lichtgevende diodes dit werk. Multimode kabels zijn dikker en zwaarder dan singlemode kabels. Het basisprincipe van totale interne reflectie werkt in glasvezelcommunicatie om lichtsignalen door te geven van de plaats van herkomst naar de plaats van bestemming.
Afgezien van de kabel zelf, zijn enkele andere onderdelen essentiële componenten van het systeem. Een “zender” is het apparaat dat gecodeerde lichtsignalen genereert om door de kabel te reizen. Wanneer deze lichtsignalen over een bepaalde afstand bewegen, worden ze zwak, nu kopieert een “optische regenerator” de volledige set signalen en regenereert ze om op volle sterkte over de volgende verbinding te stromen. Kortere versies van optische kabels hebben mogelijk geen optische regenerator nodig. Bij het bereiken van de bestemming ontvangt een “optische ontvanger” gecodeerde lichtsignalen en decodeert deze in een leesbare vorm.